ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ - ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Η πιο σημαντική εκδήλωση που γίνεται εδώ και πολλά χρόνια στο χωριό είναι το πανηγύρι της Παναγίας στις 8 Σεπτεμβρίου. Συγκεντρώνονταν οι πιστοί και από τα γύρω χωριά, συμμετείχαν στη θεία λειτουργία και μετά φιλοξενούνταν από τους ντόπιους στα σπίτια τους. Το βράδυ στήνονταν το γλέντι στην πλατεία του χωριού, δίπλα στην κεντρική βρύση και κάτω από τη δροσιά του τεράστιου γέρο πλατάνου που η ηλικία του ξεπερνά τα 1000 χρόνια. Πολλές χρονιές ήταν τέτοια η συμμετοχή που χρησιμοποιούσαν σαν εξέδρα τις γύρω οικοδομές και δρόμους και παρακολουθούσαν τα δρώμενα. ΄Ακουγαν τις ανεπανάληπτες κοντυλιές του χωριανού Γιάννη Περισσάκη ή Γέρο Γιάννη που έβγαζαν στην κυριολεξία φωτιές, προπάντων όταν το μπαξίσι των πρωτοχορευτάδων δεν ήταν αυγό από μικρές πουλάδες(έχομε τις «παραγγελιές» σε υλικά αγαθά της εποχής).΄Ολοι περίμεναν τον πεντοζάλη που ήταν χορός για όλους , να τραγουδήσουν όλοι μαζί και να αρχίσουν τα πειράγματα με μαντινάδες, ο ένας για τον άλλο. Με μεγάλο δισταγμό παραχωρούσε τη θέση του στον επίσης συγχωριανό του καλλιτέχνη Περικλή Σταυριανάκη, φροντίζοντας όμως προηγουμένως να εξασφαλίσει τα μπαξίσια του. Αργότερα τη σκυτάλη πήραν οι Εμμανουήλ Ανυφαντάκης, Γιώργος Ανυφαντάκης , Παναγιώτης Σταυριανάκης, Εμμανουήλ Δετοράκης (μαντολίνο) και Γιώργης Γεννάδιος (λαούτο).

Τοπωνύμια της περιοχής

Α) Ελληνικό Τείχος
Στην περιοχή πάνω ακριβώς από την εκκλησία της Παναγίας στο Μελισσινιάκο και κρυμμένο ανάμεσα σε ψηλούς θάμνους βρίσκεται το ονομαζόμενο Ελληνικό τείχος. Είναι κατασκευασμένο από μεγάλους και μικρούς λίθους και διακρίνεται ελάχιστα μέσα σε θαμνώδη έκταση.

Β) Μπραϊμη ο λάκκος
Πήρε αυτή την ονομασία γιατί ο ιδιοκτήτης της περιοχής ήταν ένας Τούρκος , με το όνομα Ιμπραϊμ. Λέγεται μάλιστα ότι μια μέρα στο λάκκο αυτό τον σκότωσαν οι χριστιανοί.

Γ) Μεζάρι
Φαίνεται πως εκεί ήταν το νεκροταφείο των Τούρκων.

Δ) Μελισσηνιάκος
Φαίνεται πως η περιοχή ανήκε εξ ολοκλήρου στο Γεώργιο Μελισσηνό, που και σήμερα φέρει το όνομά του.΄Ηταν απόγονος του Ανδρέα Μελισσηνού που ήταν ένα από τα δώδεκα αρχοντόπουλα που εγκαταστάθηκαν στην Κρήτη. Το 1182 ο Αλέξιος Β΄ ο Κομνηνός με το γιό του Ισαάκιο τα εγκατέστησαν και με αυτοκρατορικά διατάγματα τους έδωσαν μεγάλες εκτάσεις γης. ΄Ετσι τόσο οι ίδιοι όσο και οι απόγονοι τους εκτός του πλούτου που συγκέντρωσαν ήταν και μεγάλη πολιτική δύναμη και απολάμβαναν γενικό κύρος στο νησί. Είναι ο κτήτορας της Γέννησης της Παναγίας που χτίστηκε με δικά του έξοδα.( Εγκυκλοπαίδεια-΄Ηλιος).

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ( σόγια) στη ΔΡΥΜΙΣΚΟ
Οι κάτοικοι της Δρυμίσκου είναι γνήσιοι Κρητικοί και πολλοί απ΄αυτούς προέρχονται από άλλα χωριά της Κρήτης. Οι παλιότερες οικογένειες του χωριού είναι οι Σφακιανοί Σταυριανάκηδες, οι Περισσάκηδες, οι Σερδάκηδες, που ήρθαν από το χωριό Καρήνες και οι Φαρσεδάκηδες από τις Αλώνες. (ΚΡΗΤΗ-ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ).

Την εποχή αυτή υπήρχαν μεγάλες και μικρές οικογένειες σύμφωνα πάντα με τον αριθμό των μελών τους. Ανάλογα με το μέγεθός της η κάθε μια, απηχούσε και την κοινωνική δυναμική της. ΄Ετσι οι μεγάλες οικογένειες, πέρα του ότι βρίσκονταν σε πλεονεκτική θέση να μπορούν να ελέγχουν την τοπική εξουσία, ήταν για τις υπόλοιπες τόσον του χωριού όσον και των γειτονικών χωριών μια δύναμη που δύσκολα αντιμετωπίζονταν.

Με αλφαβητική σειρά οι οικογένειες που και σήμερα υπάρχουν στο χωριό είναι: Ανυφαντάκηδες, Γεννάδιοι, Δετοράκηδες, Κατσογριδάκηδες, Κυριακάκηδες, Μαράκηδες, Μαρκάκηδες, Μιχελακάκηδες, Μουρνιανάκηδες, Παπαδάκηδες, Περισσάκηδες, Σερδάκηδες, Σταυριανάκηδες, Σταυρουλιδάκηδες, Σχοινάκηδες και Φαρσεδάκηδες.

Οικογένειες που δεν κατοικούν σήμερα στο χωριό είναι, Σαββάκηδες, Χιονάς (έχει εκλείψει) και Χλιαουτάκηδες.

Επίσης έχομε οικογένειες σόγαμπρων που παντρεύτηκαν Δρυμισκιανές κοπέλες και εγκαταστάθηκαν μόνιμα στο χωριό όπως είναι οι Σταυρουλιδάκηδες, Δετοράκηδες, Ταταράκηδες, Χλιαουτάκηδες.

Εδώ θα πρέπει να επισημάνομε ότι τα παιδιά της οικογένειας των παλαιοτέρων ιερέων Κων/ντίνου Μαρκάκη και Γεωργίου Κυριακάκη μετονομάσθηκαν, Παπαδάκηδες.

ΠΑΛΑΙΑ ΚΤΙΣΜΑΤΑ
Η έκθλιψη του ελαιοκάρπου γινόταν στις παραδοσιακές φάμπρικες εκείνης της εποχής που σήμερα υπάρχουν μόνο τα χαλάσματά τους. Για το σκοπό αυτό υπήρχαν αρκετές επειδή η περιοχή ήταν ιδιαίτερα παραγωγική, μπορούμε δε να πούμε ότι κάθε οικογένεια άλεθε τις ελιές της στη δικιά της φάμπρικα στην οποία είχε μερίδιο μετοχής. Αυτές ήταν:
- Η φάμπρικα στην Αγία Τριάδα απέναντι, που είχαν να κάμουν πολλοί.( Κυριακάκηδες, Κατσογριδάκηδες κ.λ.π.)
- Ο Μεσιακός μύλος, που και εδώ είχαν να κάμουν πολλοί
- Η φάμπρικα στην πλατεία του χωριού, που ανήκε σχεδόν εξ ολοκλήρου στους Ανυφαντήδες.
- Των Φαρσέδων ο μύλος, που τους ανήκε εξ’ ολοκλήρου.
- Η φάμπρικα του Δετοράκη, που του ανήκε εξ ολοκλήρου, ήταν ιδιωτική και εξυπηρετούσε το χωριό τα τελευταία χρόνια.

Επίσης υπήρχε και νερόμυλος στην περιοχή του χωριού για την άλεση δημητριακών προϊόντων κυρίως σταριού, όπως ο αλευρόμυλος του Μανωλάκη και ο ανεμόμυλος του Δετοράκη.

Σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους ήταν κατασκευασμένα και τα παραδοσιακά καζάνια που τα χρησιμοποιούσαν για την απόσταξη της ρακής, της λεγόμενης Κρητικής τσικουδιάς. ΄Ηταν ιδιωτικές επιχειρήσεις που άφηναν στον κάθε ιδιοκτήτη το σχετικό κέρδος. Τέτοιες επιχειρήσεις ήταν τα καζάνια των Σερδάκηδων, των Ανυφαντάκηδων ,των Περισσάκηδων και των Γεννάδιων.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ
Εδώ θα πρέπει να αναφερθούν εκείνοι οι οποίοι διακρίθηκαν και έφτασαν σε επίπεδα μεγαλύτερα του συνηθισμένου και πάντως είχαν κάτι που τους έκανε να ξεχωρίζουν. Τα ονόματά τους είναι:

1) Φαρσεδάκης Ιάκωβος του Ιωάννη (1940)
Είναι καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου, Διευθυντής του Τομέα Εγκληματολογίας, Αναπληρωτής Πρόεδρος του Τμήματος Κοινωνιολογίας του ίδιου Πανεπιστημίου, Καθηγητής των Αστυνομικών Ακαδημιών Ελλάδας και Κύπρου, ενώ έχει διδάξει και σε Πανεπιστήμια του Εξωτερικού. ΄Εχει πολυσχιδή δραστηριότητα στην ειδικότητά του στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Είναι εμπειρογνώμων του ΟΗΕ, του Συμβουλίου της Ευρώπης και των Ελληνικών Κυβερνητικών Επιτροπών για ζητήματα εγκληματικότητας. ( Φασατάκης Νικ. σελ.253)

2) Περισσάκης Ηλίας του Γεωργίου, επίτιμος Αρχηγός του Πολεμικού Ναυτικού και αργότερα έγινε Νομάρχης Κέρκυρας. (Φασατάκης Νικ. σελ.46).
Εκτός των παραπάνω προαναφερθέντων σημαντικών προσωπικοτήτων, το χωριό ανέδειξε και άλλους πολλούς οι οποίοι διακρίθηκαν και διακρίνονται στο κοινωνικό, επιστημονικό και επαγγελματικό πεδίο της κοινωνίας μας.

΄Ολοι αυτοί μέσα από την προσφορά τους και τη δράση τους τίμησαν και τιμούν τον τόπο καταγωγής τους.

Σταυριανάκης Κων/ντίνος του Βασιλείου
Διευθυντής Γενικού Λυκείου Σπηλίου